Lijden
Kunnen we iemand verantwoordelijk stellen voor ons lijden? Het leven is niet altijd een plezier. Er hoort in een mensenleven nou eenmaal ook lijden bij. Liever niet natuurlijk, maar het verlies van een dierbare geeft ook lijden. Kunnen we iemand verantwoordelijk stellen voor ons lijden? Heb je je dat al eens afgevraagd.
Weet je dat we eerst alles en iedereen de schuld geven als er een tijd aanbreekt van lijden. Het ligt aan onze baas, die heeft er een potje van gemaakt en daarom zit jij nu zonder werk thuis, met een inkomen waar je maar net je hoofd mee boven water kan houden.
Het ligt aan onze partner, want man man wat is die in alles makkelijk. Steekt echt nooit zijn handen uit de mouwen en als er iets gedaan moet worden, vraagt hij of jij het even voor hem kunt regelen. Klaar ben je er mee.
Het ligt aan onze kinderen, ze zijn altijd zo aanwezig, je hebt nooit eens rust. En als ze groter zijn ben je meer bezig ze te behoeden voor gevaar en voor hun alles in orde aan het maken, terwijl zij lekker hun roes van de vorige stapavond uit liggen te slapen.
En wat denk je van je ouders. Die elke dag je bellen om te vragen of je daar en daar wel aan hebt gedacht en voor alles het beter weten. Of je partner die vreemd is gegaan, na een relatie van 20 jaar en jij je weggezet voelt als oud vuil. En hij met zijn nieuwe vlam nu ineens wel alles kan. Terwijl hij bij jou altijd riep. Doe jij het maar hoor, moeilijk, moeilijk, geen tijd. Ben druk.
Iedereen zal nu zeggen, ja herkenbaar en logisch de schuld van mijn lijden ligt bij een ander. Overduidelijk toch! Nou, zeggen wij dan van Spiritueel Zandvoort, zo overduidelijk is dit niet. En durven wij hardop uit te spreken, dat waar je mee wordt geconfronteerd, niet door een ander komt. Jij zelf mede een aandeel in hebt.
En jijzelf de verantwoordelijkheid hebt over je eigen leven. Je wel naar iedereen kunt wijzen, waar jij van vindt dat jij door lijdt. Maar als jij zelf verantwoordelijk bent voor je eigen leven, wie maakt er dan keuzes?
Jij schijnbaar niet, anders was je niet aan het lijden! We zien dit niet, echt niet. We begrijpen niet dat ieder mens verantwoordelijk is voor zijn eigen geluk en dat je dat afdwingt door je eigen keuzes. Ja maar, horen we dan vaak als medium of paragnost van Spiritueel Zandvoort.
Mijn kinderen zijn toch lastig! Mijn ouders bemoeien zich toch overal mee? Mijn partner is toch een nietsnut? Zeg het maar. Laten we dan eens beginnen bij je partner. Dar heb je samen mee besloten kinderen op de wereld te zetten. Is dat een weloverwogen besluit gewest. Samen nagedacht over de consequenties, taakverdeling, de opvoeding en begeleiding?
Laten we dan naar je ouders kijken die zich nog overal mee bemoeien. Hebben ze jou geleerd volwassen te zijn? Zijn ze dat zelf? Heb je al een keer een grens gesteld. Gevraagd of ze jou alles gunnen? En dan zullen ze zeker ja zeggen. Dan zeg jij. Gun mij dan ook mijn eigen keuzes.
Heb je al gekeken hoe jij met je partner omgaat? Wie heeft hem alles uit handen genomen? Wie heeft gedacht dat dat liefde geven was? Heb je je opgesteld als een partner of als een moeder?
En dan kijken we als we dit alles in ogenschouw nemen even naar de kinderen? Zelf niet volwassen gemaakt, geen partner, een moeder voor haar partner. Wat denk je dat je de kinderen dan meegeeft?
Wie kun je verantwoordelijk stellen voor je lijden? Zeg het maar.